"...Στα ακριτικά τραγούδια, που είναι γνήσιο έργο του ανώνυμου λαού, για πρώτη φορά στο μεσαίωνα παρουσιάζεται ο λαός δημιουργός, με μια δύναμη πρωτόγνωρη, μέσα στη βυζαντινή λογοτεχνία, τ` ακριτικά τραγούδια μ` όλο που δεν τα γνωρίζουμε στην πρώτη τους μορφή παρά στις κατοπινές επεξεργασίες τους και παραλλαγές, που διαμορφώθηκαν στο στόμα του λαού με τον καιρό, ξεπερνούν ό,τι ως τότε είχε δημιουργήσει η λόγια παράδοση σε ζωντάνια, σε φαντασία, σε γνήσια θερμή, ορμητική ποίηση. Ήταν που δεν είχε τίποτα το κοινό με τα αττικίζοντα μιμητικά λογοτεχνήματα της λόγιας παράδοσης, τα πνιγμένα μέσα στα νεκρά στοιχεία των αρχαίων καιρών".

Μάρκος Αυγέρης