Ξαφνικά σου περνάει από το μυαλό ότι αυτή εδώ είναι μια σπουδαία σκηνή, συγκινητική. Ο κόσμος σε παρακολουθεί με αγωνία. Θα μπορούσες να την παίζεις σε κάποιο έργο. Όχι σε κανένα ηλίθιο σήριαλ της τηλεόρασης σαν κι αυτό που ήρθες να γυρίσεις εδώ (πέντε επεισόδια θα γυρίσεις και θα βγάλεις χιλιάδες δολλάρια, χιλιάδες!) αλλά σε ένα αληθινό έργο, σαν του Τσέχωφ, σαν... σαν του Τσέχωφ, όπου οι άνθρωποι μαλώνουν πραγματικά και σηκώνουν τα τρεμάμενα χέρια τους, και ικετεύουν.
