Ιδρωμένα τοπία
σε σκυμμένη γη
κορμιά φορτία
σε ανήμερα κύματα
ανάσες θηρία
παιδιά που ονειρεύονται χαλίκια
λίθινες ελπίδες σε έριδα
ιδέες κουλουριασμένες στο φόβο τους
λέξεις εξόριστες από την αλήθεια τους.
Πως η ασχήμια κραταιά διαφεντεύει ό,τι γύρω μας;
Σκόρπισε το άλλοτε αειθαλές είναι μας.
Κι έγινε πιο σταχτερό από ποτέ.
