Ο Νικ Λίρυ δεν ήξερε τι ακριβώς τον κράτησε άυπνο εκείνη τη νύχτα. Ίσως η αποπνικτική ζέστη ή τα μακρινά μπουμπουνητά της καταιγίδας. Είχε πολλές έγνοιες στο μυαλό του· ίσως σκεφτόταν την «έντιμη» επιχείρησή του στο Έσσεξ ή τους δυο γιους του που κοιμούνταν στο διπλανό δωμάτιο. Ό,τι κι αν ήταν, όταν ακούστηκαν βήματα στο ισόγειο, ο Νικ δεν κοιμόταν. Η ενστικτώδης αντίδρασή του ήταν να πολεμήσει. Πάντα αυτή ήταν - να προστατεύει ό,τι ήταν πολύτιμο για εκείνον: την οικογένειά του, το σπίτι του, την υπόληψή του. Όλη του τη ζωή κόπιασε για αυτά και δε θα επέτρεπε σε κανέναν να τα απειλήσει. Μόνο που το ένστικτο του Νικ έπεσε έξω αυτήν τη φορά, προκαλώντας έτσι μια σειρά ανεξέλεγκτων γεγονότων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]