Άνοιξα το φάκελο. Είχε μέσα έναν άλλο σφραγισμένο φάκελο και δυο επιταγές στο όνομά μου. Η μία, των 250 δολαρίων, έγραφε: `Προκαταβολή έναντι αμοιβής προσφερο-μένων επαγγελματικών υπηρεσιών`. Η άλλη ήταν για 200 δολάρια κι έγραφε: `Προκαταβολή στον Φίλιπ Μάρλοου για τα απαραίτητα έξοδα`.
`Θα μου δώσεις λεπτομερέστατο λογαριασμό για τα έξοδά σου`, είπε η δεσποινίς Βερμίλια. `Και μην τολμήσεις να χρεώσεις σε μας τα ποτά που θα κατεβάσεις`.
Δεν άνοιξα το σφραγισμένο φάκελο. `Και γιατί νομίζει ο Άμνεϊ πως θα αναλάβω μια υπόθεση για την οποία δεν ξέρω τίποτα;`
`Θα την αναλάβεις. Δε σου ζητάμε να κάνεις κάτι παράνομο. Σου δίνω το λόγο μου`.
`Και τι άλλο θα κερδίσω;`
`Αυτό θα μπορούσαμε να το κουβεντιάσουμε πίνοντας ένα ποτό κάποιο βροχερό βράδυ, όταν θα είμαι λιγότερο απασχολημένη`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]