Οι ήρωες αυτών των ιστοριών κινούνται, ή μάλλον σέρνονται, σε ένα περιορισμένο γεωγραφικό χώρο, σχεδόν ασφυκτικό. Αν δείτε ένα χάρτη της περιοχής θα βρείτε τους δρόμους με τα λαμπρά ονόματα και τα ύποπτα μπαρ, τις πλατείες με τα αγάλματα των δοξασμένων ηρώων και τους επιδειξίες που παραφυλούν στα σκοτεινά. Οι ήρωες των ιστοριών αυτών δεν γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους, παρόλο που σκοντάφτουν ο ένας απάνω στον άλλο μουρμουρίζοντας πνιγμένα ένα «μπαρντόν» σαν ρέψιμο και έχουν στο μυαλό τους κάτι άλλο, ένα φόνο, ή για παράδειγμα, μια αυτοκτονία ή ένα σμίξιμο της συμφοράς. Κι ακόμη κάτι αξιοπερίεργο: οι ήρωες αυτών των ιστοριών δεν πεθαίνουν λες και είναι τα κουρέλια αθάνατα, στοιχειωμένα μέσα στην ελληνική ιστορία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]