Το e-mail στην οδό Αγίου Όρους αποτυπώνεται ως αυτοβιογραφική περιπέτεια. Ένας αόρατος Αββάς, άγνωστος συνταξιδιώτης, ο δεύτερος εαυτός μας, πότε φωτεινός και πότε σκοτεινός, σε αιχμαλωτίζει και ταυτόχρονα σε απελευθερώνει. Όλα καταπίνονται, χάνονται, για να αναβαπτισθούν, να ξαναγεννηθούν και να υπάρξουν ως μέγεθος ατομικό και απόλαυση ζωής. Κάθε προγενέστερη γνώση αθροίζεται στη μόρφωση που χάνει τον προορισμό της, αν δεν μεταμορφώσει το υποκείμενό της. Μηδενίζεται το παλιό, σβήνουν τα παλαιά φώτα για να ξανανάψουν ως νέα εκτυφλωτικά. Το τέλος είναι η αρχή. Στο e-mail στην οδό Αγίου Όρους συνυπάρχουν τα γνωστά άγνωστα, η αβάσταχτη νεοελληνική ελαφρότητα, ο λαϊκισμός, το κλασικό πνεύμα, με την αστείρευτη φωτοχυσία της ορθοδοξίας. Η οδός Αγίου Όρους είναι η οδός ονείρων κάθε ανθρώπου, η κατάκτηση εσωτερικής ελευθερίας μέσα από βιώματα δημιουργικά. Μέσα από σταθμούς κειμένων και προσώπων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
