ΑΝΘΗ ΧΙΜΑΙΡΑΣ
`Ανθη χίμαιρας όλα ανάσαιναν
της ζωής το πρώτο αγέρι
ΚΙ ΗΘΕΛΑ ΑΙΣΘΗΜΑ
Φθινοπωρινή απώλεια ήμουν πικρή
σαν ένας Άδης -ο χαμένος γλάρος.
Κύριε, συγχώρεσε την απατημένη ψυχή μου.
Η νύχτα είχε φέξει πάνω στο αργυρό της
πρόσωπο, κι ήθελα ένα βαθύ και μεγάλο
αίσθημα, να μην τελειώνει -σαν το Θεό...
