`Ο μυθιστοριογράφος που ισχυρίζεται πως μας δίνει μια ακριβή εικόνα της ζωής` αναφέρει ο Μωπασάν στον πρόλογο του μυθιστορήματος του Ο Πιερ και η Ζαν (1888), `οφείλει να αποφεύγει με επιμέλεια κάθε αλληλουχία γεγονότων που θα φαινόταν σαν εξαίρεση. Δεν έχει καθόλου σκοπό να μας διηγηθεί μια ιστορία, να μας ψυχαγωγήσει ή να μας γλυκάνει, αλλά να μας αναγκάσει να σκεφτούμε, να καταλάβουμε το κρυφό και βαθύ νόημα των γεγονότων`. Υπάρχει λοιπόν μια αφηγηματική πραγματικότητα, συγκροτημένη από μια σωρεία μικρών και ασήμαντων φαινομενικά γεγονότων, που όμως σ` ένα δεύτερο επίπεδο μας εισάγουν στις μυστικές διαστρωματώσεις της κάθε ιστορίας, του κάθε επιμέρους νοήματος και αισθήματος. Είναι η πραγματικότητα στην οποία επιθυμεί ο συγγραφέας να μας έχει καθηλωμένους, γιατί αυτό και μόνο είναι το μέτρο της αξίας ή της απαξίας του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]