(. . .) Τις σελίδες της ``Φιλολογικής Βραδυνής`` με τις συνεντεύξεις φρόντισα να τις συγκεντρώσω σ` ένα. . . ευπρεπές δέμα, το έδεσα με σπάγκο και το έβαλα σ` ένα συρτάρι της βιβλιοθήκης μου. Εκεί έμεινε σαράντα έξι ολόκληρα χρόνια - αλήθεια πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός! Και μια μέρα, τον περασμένο Απρίλη, ψάχνοντας για κάτι άλλο, είδα το δέμα. Έλυσα το σπάγκο και περιεργάστηκα τις κιτρινισμένες απ` το μεγάλο περπάτημα του χρόνου σελίδες του. Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα ήταν πως οι περισσότεροι ζωγράφοι δεν υπήρχαν πια στη ζωή. Κι έκανα μια απλή σκέψη: Γιατί να μη συγκεντρώσω το υλικό αυτό σ` ένα βιβλίο που θα είχε την ξεχωριστή αξία ότι μιλούσε για το ``Πιστεύω`` τόσων αξιόλογων καλλιτεχνών μας που πια δεν μπορούσαν να. . . μιλήσουν; (. . .) Θέλω να πιστεύω πως το βιβλίο τούτο θα βοηθήσει τον αναγνώστη να γνωρίσει, από κάπως πιο κοντά, ορισμένους ζωγράφους μας. Και να μάθει τι ακριβώς πίστευαν για την τέχνη τους, για τις σχέσεις τους με το φιλότεχνο κοινό αλλά και το μεγάλο αγώνα που έκαναν για να δημιουργήσουν έργο αληθινό και βιώσιμο. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
