«Σ` ένα έπος ηρώων, έπος ανδρών, όπως είναι η `Ιλιάδα` του Ομήρου, όπου το κλέος κυκλώνει την ανδρική παρουσία και καταυγάζει με το φως του θρύλου προπάντων τους ηγεμόνες, η γυναίκα οράται στον ορίζοντα κυρίως του οίκου και των έργων των χεριών της, στον ορίζοντα μιας ευγενικής δέσποινας, αρχόντισσας ή μιας θεόμορφης, υφαίνοντας τη δική της ιστορία. Με τα πρόσωπά της καταπιάνεται αυτό το βιβλίο -άλλωστε ο τίτλος είναι δηλωτικός του εγχειρήματος- στοχεύοντας στη θέαση των ομηρικών γυναικών, με την πληρότητα της μάνας, της συζύγου, της γυναίκας. Αν το επιτύχαμε, ο αναγνώστης θα το πει. Εμείς απλώς καταθέσαμε... από την καρδιά μας».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
