Ο Απόστολος Ταυ υπηρετεί ευσυνείδητα το αρχαιότερο επάγγελμα. Είναι ντετέκτιβ. Και κάνει ό,τι μπορεί. Αντιμετωπίζει ψυχοπαθείς δολοφόνους, συνωμοσίες κατά των νόμων της Θερμοδυναμικής, ηθικά διλήμματα, σατανικούς επιχειρηματίες, λατινικά αποφθέγματα, CD με νέους τραγουδοποιούς, ετοιμοθάνατα φυτά, μαύρα ντεκολτέ, αντισυνταγματικά μοιρογνωμόνια, διευθυντές παραγωγής, μπάτσους, μπράβους, φωτιστικές Καρυάτιδες, ξημερώματα, παγάκια και σκόνη. Και κάνει ό,τι μπορεί. Χωρίς λεφτά, χωρίς γυναίκα, χωρίς ηθικό, χωρίς τηλεκοντρόλ. Μέσα σε ύποπτες σκιές και σκοτεινά σοκάκια, πίσω από τακούνια και ξύλινα πατώματα, κάτω από το βλέμμα της πόλης. Είναι σχεδόν έκπληκτος. Και κάνει ό,τι μπορεί.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]