"Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσ ένας αέρας
Σ` τούντον τόπον πόν` καμένος τζι` εν θωρεί ποττέ δροσιάν,
Για να φέξει καρτερούμεν το φως τζείνης της ημέρας
Πον` να φέρει στον καθέναν τζιαι χαράν τζιαι ποσπασιάν.
Την Μανούλλαν μας για πάντα μιτσιοί μιάλοι καρτερούμεν
Για να μας σφιχταγκαλιάσει τζιαι να νεκραναστηθούμεν (...)
..............
Ομπροστά στον Πλάστην ούλλοι εν είμααστιν παρά φτύμμαν,
Εν` αβόλετον ο νόμος ο δικός του να χαθεί
Τζιαι για τούτον μιτσιοί μιάλοι για την μάναν λαχταρούσιν
Εν` η γέννα, εν το γάλαν, εν` τα χνώτα που τραβούσιν." (...)
Δ. Λιπέρτη (1866-1937) "Καρτερούμεν μέραν νύχταν" (Απόσπασμα)
