Κοίταξες επίμονα προς το ποτάμι.
Ήσουν πράγματι καμωμένος από νερό.
Σταγόνες που πλήθυναν οι ανάσες σου.
Χείμαρρος αφρισμένος οι αισθήσεις σου.
Άραγε γιατί να ζητώ πάντοτε κάτι από εσένα;
Η υγρασία άγγιξε βαθιά τα κόκαλα.
Κι εσύ πάντοτε εχθρός της απατηλής φωτιάς.
Με το σπαθί του μίσους να κομματιάζεις τ` όνειρο.
Με δόρατα αιχμηρά να λοιδορείς τα άστρα.
Πολεμιστής μοναχικός.
Με θώρακα τη γύμνια.
Με ασπίδα την ατυχή εξιλέωση.
Στο ραντεβού της κοινής μας ιστορίας
θα αργοπορούμε πάντα.
Δεν θα συναντηθούμε.
Έτσι το θέλησε ο Θεός.
