Πριν λίγο γύρισα από το ταξίδι της ψυχής μου... ακόμα χτυπάει δυνατά η καρδιά μου από τις έντονες κινήσεις του κορμιού μου... γράφω γιατί το έχω ανάγκη... χορεύω γιατί γι` αυτό γεννήθηκα... Το βλέμμα μου καρφωμένο για ώρες, σε μια φωτογραφία του Καζαντζάκη και αισθάνομαι να συνομιλούμε:
- Δάσκαλε, σε ακούω:
- `Ποιος είναι ο δρόμος για την εκπλήρωση του δικού μου νόμου; Να διαταράξω την τάξη, να συντρίψω το πρωτόκολλο, να ξεστρατίσω από τους προγόνους. Ν` αλητεύω στ` απαγορευμένα, στις αγέρωχες κι επικίντυνες περιοχές του αβέβαιου. Να δέχουμαι ατάραχος ακόμα περισσότερο: σαν ευλογία την κατάρα του πατέρα και της μάνας. Να έχω το θάρρος να είμαι μόνος`.

Έχοντας τα παραπάνω ως ευαγγέλιο, αποφάσισα κάποιες αληθινές στιγμές της ζωής μου, να τις εκφράσω με στίχους και τραγούδια. Η έκφρασή μου είναι ο χορός. Στην Κρήτη όμως ο χορός ταξιδεύει παρέα με την μαντινάδα. Δεν μπορείς να χορέψεις με όλη την δύναμη της ψυχής σου αν δεν ξέρεις τις μαντινάδες του τραγουδιού. Υπάρχουν φορές που όταν χορεύω θέλω να ακούσω μια συγκεκριμένη μαντινάδα, γιατί το γνωρίζω καλά μέσα μου, ότι μόνο αυτή θα με συγκινήσει και θα με παρασύρει να εκφράσω την δική μου αλήθεια. Η ανάγκη μου να γράφω, γεννήθηκε μέσα από τον χορό.
Η ιδέα να δημοσιοποιήσω τους στίχους μου, γεννήθηκε μέσα από τη ζωή μου.
Χορογράφοντας το βιβλίο, μέσα μου δημιουργήθηκε ένα συμπέρασμα, το οποίο θέλω να το μοιραστώ μαζί σας, γιατί αφορά την αγάπη.
`Για να κερδίσεις την αγάπη, πρέπει να είσαι έτοιμος να χάσεις`.