Στην παρούσα πραγματεία παρουσιάζεται το ζήτημα της Φύσης σε συσχετισμό με την έννοια της Σιωπής. Η έννοια της Φύσης στο φιλοσοφικό σύστημα του Πλωτίνου κατέχει ξεχωριστή θέση. Η Φύση στη φιλοσοφία του αρχηγού του Νεοπλατωνισμού δεν αποτελεί νεκρό σώμα, αλλά έχει ζωή και κίνηση. Υπάρχει μια αέναη δημιουργικότητα στη Φύση, η οποία ωθεί προς δημιουργικότητα κάθε ον που ενυπάρχει σ` αυτήν. Η δημιουργικότητα της Φύσης επισυμβαίνει μ` ένα τρόπο αθόρυβο και σιωπηλό. Όπως αναπτύσσεται στην παρούσα πραγματεία, η Φύση έχει έναν άφωνο τρόπο δημιουργίας. Το ανθρώπινο ον μπορεί να θεαθεί την ωραιότητα που ενυπάρχει μέσα στη Φύση ενώ ευρίσκεται σε Σιωπή. Η ανθρώπινη ολότητα στέκεται στατική και ακίνητη μπροστά στο μεγαλείο της Φύσης. Η Σιωπή της Φύσης αγγέλει την παρουσία του Ενός.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]