Αγωνιούσαν. Στα γραφεία με τα γύψινα χωρίσματα. Στις αίθουσες συσκέψεων. Στους διαδρόμους. Στο ψυγείο με τα μαρκαρισμένα τάπερ και τα γιαούρτια. Στο μπαρ μετά τη δουλειά. Στο δρόμο προς το σπίτι. Σπαζοκεφάλιαζαν για το ποιος θα ήταν ο επόμενος στη λίστα των απολύσεων. Ο Τομ, που φορούσε καθημερινά τρία μπλουζάκια με το λογότυπο της εταιρίας, το ένα πάνω από το άλλο; Η Τζανίν, που έντυσε τους τοίχους με φωτογραφίες της χαμένης κόρης του; Ο Τζιμ, η Άμπερ, ο Κρις, η Μάρσια, ο Μπένι, ο Λάρι, ο Φρανκ; Εργασιομανείς, φιλόδοξοι, ατσαλάκωτοι. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
