``Πείτε στην Έλλη, στον Τσέχωφ, στην Πηνελόπη Δέλτα, στον Ίωνα Δραγούμη, στον Χέμινγουεϊ, στη μάνα μου, ότι είμαι εδώ. Πείτε στον Γκέρσουιν να παίξει τη «Γαλάζια ραψωδία» του. Πείτε σ` αυτούς που αγάπησα ότι είμαι ευτυχισμένος. Πείτε ότι έχω εκλεκτή παρέα. Ότι χαμογελάω, ότι χαμογελάω πάντα. Έστω και αν το χαμόγελό μου είναι λίγο μελαγχολικό. Κι ακόμα κάτι. Τυχερός είναι εκείνος που συνεχίζει να σκέφτεται την αιωνιότητα βλέποντας μιαν αστραπή. . . Φρέντυ Γερμανός``.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
