Το μικρό αυτό αριστούργημα του μεγάλου George Gissing αξίζει να το διαβάσει κάθε Έλληνας και Ελληνίδα, γιατί κλείνει μέσα του όχι μόνο την Αθήνα του περασμένου αιώνα αλλά και την εντύπωση που προκαλεί η ρεαλιστική και κλασική της διάσταση σε ανθρώπους του πνευματικού διαμετρήματος του Gissing. Η πανίσχυρη θεά Τύχη κινεί τα νήματα, ώστε δύο παλιοί φίλοι να συναντηθούν στον Κεραμεικό. Αυτό θα γίνει απαρχή δραματικών εξελίξεων και μοιραίων γεγονότων. Ξεκινώντας από τα μάρμαρα του χρυσού αιώνα και τα βιολετιά ηλιοβασιλέματα της Αθήνας και φτάνοντας στις ομιχλώδεις γειτονιές της Αγγλίας, ένας παλιός δυνατός έρωτας ξαναζωντανεύει κάτω από εκπληκτικές συνθήκες και σφραγίζει για πάντα τις καρδιές των αγαπημένων. Ένα κείμενο με απαράμιλλη πλοκή, σφοδρά πάθη, ρομαντισμό και ευαισθησία, που είναι βασισμένο στις εμπειρίες του ίδιου του συγγραφέα από την επίσκεψή του στην Αθήνα το χειμώνα του 1889 και αντικατοπτρίζει την προσωπικότητά του. Παραθέτουμε το τελευταίο απόσπασμα που απηχεί τη γνώμη του Gissing για την Ελλάδα: ` [...] Ετούτη εδώ δεν είναι παρά η χώρα του μύθου. Για εμάς τους βόρειους, ονειρεμένος τόπος φυγής και σεργιάνισμα σε σκηνές που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πως είναι αληθινές. Στην Ακρόπολη, βράχος κι ερείπια έχουν την ίδια απόχρωση, αυτή του οξειδωμένου χαλκού. Τ` ανθρώπινα έργα τέχνης είναι αδιαχώριστα από εκείνα της φύσης, και κανένα τους δε φαίνεται να έχει υλική υπόσταση...`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]