«...Το σμάιζερ στα χέρια, απασφαλισμένο, δάκτυλο στη σκανδάλη. Τα γκριζοπράσινα μάτια του πήγαιναν πέρα δώθε, ερευνώντας και αναζητώντας. Απόλυτη σιγαλιά. Οι δύο άλλοι είχαν χαθεί μέσα στα δέντρα και τη βλάστηση. Αν κάτι κρυβόταν δύσκολα θα του ξέφευγε. Ο ήλιος έπαιζε κρυφτό με τα πεύκα πάνω από το κεφάλι του. [...] Το δεξί του χέρι έκανε να παραμερίσει τα τελευταία φυλλώματα πριν απ` το ξέφωτο, όταν... όταν... την είδε! Ήταν όπως στο απολαυστικότερο των ονείρων του, την απαιτητικότερη των ερωτικών του φαντασιώσεων. Ψηλή και λυγερή. Το σφριγηλό εφηβικό σώμα. Το αστραφτερό, αψεγάδιαστο πρόσωπο. Ήταν... ήταν τέλεια! Αθωότητα ζευγαρωμένη με λαγνεία. Πως γινόταν, τούτη η κοπέλα, με τόση ανωτερότητα, υπερηφάνεια κι αρχοντιά, να είναι αληθινή και όχι οπτασία, κάποιο αποκύημα της φαντασίας του;» [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]