Όλη αυτή η διαδικασία εκφράζεται για μένα με την φράση: Να τραγουδάς με την ψυχή. Δεν ξέρω πόσοι συνάδελφοι σκέφτονται έτσι. Σε μένα όμως μπορεί να υπάρξει τραγούδι μονάχα μ` αυτόν τον τρόπο. Αυτό είναι και σήμερα το πρόβλημα της όπερας. Έχουμε πάρα πολλούς καλούς εκτελεστές όμως οι περισσότεροι δεν μπορούν ν` αποδώσουν συναισθήματα κι επομένως δεν μπορούν να ξυπνήσουν συναισθήματα στους ακροατές. Μου είναι απόλυτα σαφές ότι κι ο ήχος μονάχα και το χρώμα μιας φωνής μπορεί να είναι για πολλούς μια μεγάλη συγκινησιακή έκσταση, όμως το βίωμα θα μπορούσε σ` αυτούς τους ίδιους να δώσει πολύ περισσότερα, αν ο εκτελεστής κατάφερνε να περάσει μέσα από το τραγούδι του και την τύχη ενός θεατρικού προσώπου μαζί, δηλαδή το ρόλο του. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]