Τους όρους αναβίωσης της ελληνικής περιφέρειας προσπαθεί να διερευνήσει αυτός ο τόμος. Όχι εν ονόματι της περιφερειακής ανάπτυξης, έννοιας φθαρμένης και αναξιόπιστης, αλλά εν ονόματι της οικολογικής ισορροπίας, η οποία προϋποθέτει τον κοινωνικό μετασχηματισμό. Η προσέγγιση είναι γεωγραφική, τοπογραφική και ταξιδιωτική. Ο συγγραφέας ανακαλύπτει τους μύθους της νεοελληνικής ανάπτυξης, στους μυθικούς τόπους της ελληνικής περιφέρειας. Ταξιδεύοντας όμως στην Ελλάδα, έχεις πάντα στο νου σου την Αθήνα. Αυτή κυριαρχεί σε κάθε σου βήμα, διαχέοντας το κυρίαρχο αναπτυξιακό πρότυπο στην περιφέρεια, κατασκευάζοντας κακέκτυπά της, τροφοδοτώντας με εικόνες «πολιτισμού» απομακρυσμένες κοινότητες, καταστρέφοντας δίκτυα και υποδομές, αντλώντας ανθρώπους και όνειρα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]