[...] Η δουλειά του Αντώνη Χ. Κούρου φαίνεται με την πρώτη ανάγνωση απλή και αβίαστη, όταν όμως ο αναγνώστης σκύψει βαθύτερα σ` αυτούς τους στίχους θα διαπιστώσει ότι είναι καρπός μόχθου, περίσκεψης και επιμονής.
Αιώνια υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου, η μοναξιά, η ανθρώπινη μοίρα, το πεπερασμένο της ανθρώπινης ύπαρξης. Το φυσικό συναίσθημα της μελαγχολίας. Η ελπίδα ανάμιχτη με τη σκιά απογοήτευσης, ο έρωτας, ο θρήνος για χαμένους φίλους, μνήμες χαράς και λύπης. Στοχασμοί πάνω στην καθημερινότητα, μια πικρή δόση ειρωνείας, ένας κλαυσίγελως για τα ανθρώπινα είναι μερικά από τα θέματα που προσεγγίζουν οι στίχοι του Α. Χ. Κούρου.
[...] (από τον πρόλογο του Κώστα Βαλέτα)