`Το παρόν βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα γραμμένα από τους μαθητές και τις μαθήτριες της Α` τάξης του 1ου ΕΠΑΛ Ναυπλίου, το σχολικό έτος 2009-2010. Θεώρησα ότι άξιζε τον κόπο να εκδοθούν, προκειμένου να επιτευχθούν δύο στόχοι: να αναδειχθεί και να συζητηθεί το ζήτημα της γλωσσικής διδασκαλίας στη μέση τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση (ΤΕΕ) αλλά και να προβληθούν οι ιδέες και οι προβληματισμοί των μαθητών και μαθητριών της. Η συζήτηση γύρω από τη γλωσσική διδασκαλία δεν αφορά μόνο τους ειδικούς επαγγελματίες, αλλά το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, καθώς η γλώσσα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της εθνικής παιδείας, του συνολικού πολιτισμού ενός λαού. Για το λόγο αυτό, τις συνέπειες της υποβάθμισης της παιδείας τις υφίσταται ολόκληρο το έθνος, ιδιαίτερα, όμως, τα λαϊκά στρώματα, για λόγους που, αν δεν είναι προφανείς, ελπίζω ότι θα αποσαφηνιστούν στο βιβλίο αυτό. Αισθάνθηκα λοιπόν πως κατά κάποιο τρόπο ανέλαβα την πολύ σοβαρή ευθύνη να διαχειριστώ ιδέες και συναισθήματα, αλλά και να μεταφέρω τη φωνή των μαθητών και μαθητριών μου σ` όλους αυτούς που θα έχουν την ευαισθησία να σκύψουν και να αφουγκραστούν τις σκέψεις, τις αγωνίες, τους φόβους, τις ελπίδες αυτών που η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δεν θα ήθελε ποτέ να έχει για μαθητές! Κοντολογίς, πιστεύω ότι αξίζει να διαβάσουμε όσα γράφουν αυτά τα παιδιά, επειδή άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε αθέλητα μας αποκαλύπτουν την πραγματικότητα που βιώνουν ως έφηβοι που ζουν σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Πελοποννήσου. Μια πραγματικότητα που εμείς οι μεγάλοι, είτε είμαστε γονείς, είτε εκπαιδευτικοί, συχνά αγνοούμε. Στα κείμενα που περιλαμβάνονται σ` αυτήν την έκδοση, πέρα από μια φυσιολογική, για την ηλικία και την κοινωνική προέλευση των συντακτών τους, αφέλεια, μας εκπλήσσει η αμεσότητα, η ειλικρίνεια η ανυπόκριτη παραδοχή της προσωπικής ευθύνης αλλά και η δικαιοσύνη με την οποία κρίνουν τους άλλους, το σπίτι, το σχολείο και την πολιτεία. Μέσα από τις γραπτές εργασίες τους έχουμε την ευκαιρία, εμείς οι μεγάλοι, να γνωρίσουμε ένα μεγάλο αλλά άγνωστο κομμάτι της ελληνικής νεολαίας που περιλαμβάνει το παιδί που βασικά δεν `παίρνει τα γράμματα`, που δουλεύει γκαρσόνι, στο χωράφι ή στην οικογενειακή επιχείρηση, που δεν πάει φροντιστήριο, ούτε κάνει ξένες γλώσσες ή που αντί να μελετά μπορεί να γυρίζει άσκοπα εδώ κι εκεί.` (Τάσος Χατζηαναστασίου)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]