. . .`Μόνο ένα κόκκινο τριαντάφυλλο γυρεύω` φώναξε το αηδόνι, `μόνο ένα κόκκινο τριαντάφυλλο! Δεν υπάρχει τρόπος να το βρω`; `Υπάρχει τρόπος` απάντησε η τριανταφυλλιά, `αλλά είναι τόσο τρομερός, που δεν τολμάω να στον πω`. `Πες τον μου` είπε το αηδόνι, `δεν φοβάμαι`. `Εάν θέλεις ένα κόκκινο τριαντάφυλλο` αποκρίθηκε η τριανταφυλλιά, `πρέπει να το πλάσεις από τη μουσική, κάτω από το φεγγαρόφωτο και να το βουτήξεις στο ίδιο το αίμα της καρδιάς σου. Πρέπει να μου τραγουδήσεις με το στήθος σου πάνω σ` ένα αγκάθι. Όλη τη νύχτα θα πρέπει να μου τραγουδάς, και το αγκάθι θα τρυπήσει την καρδιά σου, και το αίμα σου θα ποτίσει τις φλέβες μου, και θα γίνει δικό μου`. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]