"Το Ροδάφ`νον" είναι ένα μυθιστόρημα κατάθεση ψυχής, πηγαίο, ζωντανό, γραμμένο στην ποντιακή διάλεκτο, στο ιδίωμα της Ματσούκας. Αν και ο συγγραφέας είναι παιδί τρίτης γενιάς αγαπά τον πόντο αλλά και τη γλώσσα του, τη χειρίζεται άριστα και δίνει τον αγώνα του για τη διατήρησή της. Στο βιβλίο που είναι και ιστορικό και ηθογραφικό και μαρτυρικό αλλά και αυτοβιογραφικό, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί όλον τον πλούτο της ποντιακής διαλέκτου αναμειγνύοντας στο λόγο του ρητά, παροιμίες, και παροιμιώδεις φράσεις και σε επίκαιρα σημεία βάζει τραγούδια, ποιήματα αλλά και ήθη και έθιμα της αλησμόνητης πατρίδας. Καθώς προχωράς στο διάβασμα, παρατηρείς ότι ο συγγραφέας ζει στο παρόν σα νέος, αλλά αναπολεί και στο παρελθόν σαν γέρος της πρώτης, ξεριζωμένης γενιάς. Είναι ένα κράμα ποντιακής θυμοσοφίας, νεανικής αισιοδοξίας, με όμορφες ιδεολογίες, που τις διατυπώνει έτσι, που σε κάνει να πιστεύεις πως μπορεί να αλλάξει τούτος ο τόπος, αυτοί οι άνθρωποι, να μοιάσουν με τα μυρμήγκια, που όλα δουλεύουν για όλους. Έχει το χάρισμα της αφήγησης, και το βλέπεις σε όλο το μυθιστόρημα, καθώς ξεδιπλώνει, με υπέροχες εικόνες, τις σκέψεις του, τις ιδέες του για το θάνατο, για το χρήμα, για τη φιλία, για την ειρήνη, για τη συναδέλφωση και τη συνύπαρξη των λαών. Η σκέψη του ακονισμένο λεπίδι τα οράματά του, οράματα χιλιάδων ανθρώπων απανταχού της γης, που έδωσαν και δίνουν το αίμα τους για να πετύχουν. Και όλα αυτά, αριστοτεχνικά πλεγμένα με το μύθο για τη γιαγιά του Παρθένα. Γι’ αυτήν που έκανε το ταξίδι στον Πόντο, για να της φέρει το "ροδάφ`νον" της.