Η σιωπή είναι η σκάλα που οδηγεί στο σκοτεινό άδυτο της ψυχής μας. . . Είναι η υπόκρουση που μας βοηθάει να αφουγκραστούμε το όνειρο. . . Είναι τα σπάργανα όπου γεννιέται η μουσική. . . Η πηγή της μοναξιάς και της αυτογνωσίας. . . Το μονοπάτι που οδηγεί στην αγκαλιά του Θείου. . . Ο Χριστόφορος δυο αγάπες είχε στη ζωή του, τη θάλασσα και το βιολί. Όταν οι αγάπες αυτές αναμετρήθηκαν με τον έρωτα που έχει ένας άντρας για μια γυναίκα, ο φτερωτός θεός έχασε. Εκείνος φεύγει για να αναζητήσει μες στη μοναστική σιωπή τον εαυτό του. Εκείνη, απομένει με τη δική της αλήθεια στα σπλάχνα, βυθισμένη στη σιωπή της ενοχής. Τι γίνεται όμως όταν ο θεός του Χριστόφορου «δοκιμάζει» ένα πλάσμα που δεν φταίει για ό,τι αποφάσισαν οι δυο εραστές; Πόσο αντέχει το όνειρο να μένει αλώβητο στο βάθρο του; Τότε, ένα βιολί μαστορεύει μελαγχολικές μελωδίες, μια γυναίκα αποτυπώνει το πορτρέτο της σιωπής σ` ένα χαρτί και το πορτρέτο της αγάπης στην καρδιά της, μια μάνα καταριέται το Θεό και ένα παιδί περιμένει μια θυσία για να ζήσει. . . Τότε, ο Χριστόφορος έρχεται αντιμέτωπος με τη σιωπή του και με δυο μάτια που κρύβουν μέσα τους την ίδια αναζήτηση με τα δικά του. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]