`...Το πέρασμα είναι εκεί, εν δυνάμει, αόρατο μες στο σκοτάδι, περιμένει. Εσένα που η μελέτη και το πάθος σου να ψάχνεις γι` αυτό το πέρασμα σε φέρνουν εντέλει μπροστά του. Μια θυρίδα στην Ιστορία. Ανοίγει και εκπλήσσεσαι που μέσα στο υποσυνείδητό σου υπάρχουν διάχυτες τόσες λησμονημένες γνώσεις. Διαπιστώνεις -άλλωστε πάντα το ένιωθες- πως στα κύτταρά σου είναι εγκλωβισμένοι απώτατοι καταυλισμοί εμπειριών... Υπάρχει λοιπόν μια βιολογική μνήμη; Ναι, γιατί η γνώση είναι το φως της ψυχής, γιατί η ψυχή έχει την τάση να θηρεύει τη γνώση, για να την οικειοποιείται `ου χρήσεως τινός ένεκεν. Ώσπερ... είπερ δια το ειδέναι...` Κρατάς στα χέρια σου το ιστορικό γεγονός κι επιθυμείς να φτιάξεις το μύθο, να γίνεις ποιητής; Ποίηση, γνώσεις και αισθητική συμμετέχουν στην αναζήτηση των συγχρόνων μύθων.
Για ν` ανασυστήσεις μια ιστορική εποχή απαιτείται όραση και θέα, απαιτούνται γνώσεις. Μυθολογία, εθνολογία, θρησκειολογία, η γεωγραφία με την ιστορία, βασίλισσες των επιστημών, λαογραφία, τέχνη, ενδυματολογία...τα πάντα στην υπηρεσία αυτής της εργασίας, μια λογοτεχνία θέασης της γνώσης, που έχει να κάνει με τις εικόνες, με την ατμόσφαιρα. Μόρφωμα είναι η Ιστορία και μάλιστα βιολογικό, αφορά τον καθένα μας, ιδίως αυτή που έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με την προσωπική μας ιστορία, που ερεθίζει τη συνειρμική λειτουργία και σε καταβυθίζει στη `θέαση`, σε μη ορατές εκ πρώτης εμπειρίες... Στο γενετικό κώδικα των κυττάρων μας, εκεί είναι καταχωρημένος ο ιστορικός λόγος. Η ιστορία δεν είναι καινούριος ούτε ως νεογέννητος. . .`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]