Η Στεφανία δεν ονειρεύτηκε ούτε ζήτησε πολλά απ` τη ζωή. Όταν όμως ήρθε στο ναρκοπέδιο της Αθήνας με δεμένα μάτια, η άγνοια και η πίστη στους ανθρώπους την υποχρέωσαν να ζήσει και να νιώσει όσα δεν είχε φανταστεί. Είναι άραγε οι ηθικές αξίες, ο χαρακτήρας και η γνώση που καθορίζουν την πορεία μας στη ζωή ή μήπως η τύχη που παραμονεύει δοκιμάζοντας τις αντοχές μας;
Για τη Στεφανία την τελευταία λέξη την είπε η μετάνοια, η κατανόηση και ο έρωτας, που πριν να είναι αργά ελευθέρωσε τα μαλλιά της από το πέπλο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
