«Πώς θα πρέπει να ενεργήσουμε αυτήν την ώρα της απαράμιλλης δύναμης του κινδύνου; Μπορούμε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τη σκληρή και την ήπια δύναμή μας σε δημιουργικό συνδυασμό, ώστε να μην υπερνικήσουμε μόνο την τρομοκρατία, αλλά και να χειριστούμε τα άλλα ζητήματα της εποχής της παγκόσμιας πληροφορίας; Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε συνετά το ηγεμονικό προβάδισμά μας κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων χρόνων του αιώνα, ώστε να οικοδομήσουμε ένα σύνολο αρχών; Μπορούμε να προαγάγουμε και να διασφαλίσουμε τις βασικές μας αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας; Είναι οι εσωτερικές στάσεις και οι θεσμοί μας αντάξιοι αυτής της πρόσκλησης ή θα χαραμίσουμε το πλεονέκτημά μας εξαιτίας αμέλειας ή αλαζονείας; Γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να ορίσουμε το εθνικό μας συμφέρον σ` αυτήν την εποχή της παγκοσμιοποιημένης πληροφορίας; (. . .) Η ιστορική δοκιμασία για μας θα είναι να αναπτύξουμε γενική συναίνεση σε αρχές και κανόνες, τα οποία θα μας επιτρέψουν να συνεργαστούμε με άλλους για να δημιουργήσουμε πολιτική σταθερότητα, οικονομική ανάπτυξη και δημοκρατικές αρχές. Η αμερικανική ισχύς δεν είναι αιώνια. Αν ξοδέψουμε το προβάδισμά μας στην ήπια δύναμη, συνδυάζοντας αδιαφορία και αλαζονεία, θα αυξήσουμε την τρωτότητά μας, θα πουλήσουμε φτηνά τις αξίες μας και θα επισπεύσουμε τη φθορά της υπεροχής μας».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]