Όταν στα 1953 ο Ελληνικός Συναγερμός έφερνε για ψήφιση στη Βουλή το νόμο `Περί επενδύσεων και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού` και τους νόμους για την παροχή του δικαιώματος `ετεροδικίας`, υποστήριζε ότι το έκανε για να προστατέψει την εθνική μας ανεξαρτησία, την ελευθερία του ελληνικού λαού και για να μπορέσει να πραγματοποιήσει την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας. Ύστερα από είκοσι τρία χρόνια της πικρής εμπειρίας και ακόμα πιο πολύ ύστερα από την οδυνηρή εμπειρία της δικτατορίας των συνταγματαρχών, που την επέβαλαν ακριβώς εκείνοι που προστάτευαν οι νόμοι του `Συναγερμού`, οι διακηρύξεις για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκές ελευθερίες και για οικονομική ανάπτυξη της χώρας, ηχούν τόσο αλλόκοτα, που μοιάζουν σαν να καγχάζουν οι δήμιοι πάνω από τα θύματα τους. Η χώρα μας εξακολουθεί να είναι καθυστερημένη και μάλιστα, να βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση από τις αναπτυγμένες χώρες, από `κείνη που βρισκόταν πριν από την ψήφιση αυτών των νόμων. Την εθνική μας ανεξαρτησία την κατακουρέλιασε η CΙΑ, επιβάλλοντας τη δικτατορία των μισθοφόρων της. Και τις λαϊκές ελευθερίες τις σταύρωσαν στο ΕΑΤ - ΕΣΑ, στις Ασφάλειες, στα στρατόπεδα και στις φυλακές. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]