«Μερικές φορές αμφιβάλλω αν υπήρξε κάποτε μια πραγματικότητα όπως ακριβώς τη θυμάμαι. Το σπίτι κι όλο το σκηνικό του δρόμου πότε ήταν όπως τα περιγράφω; Λίγο πριν από τον πόλεμο, στα χρόνια της Κατοχής ή στις συχνές επιστροφές μου την εποχή της εφηβείας κι ακόμη πιο αργά. Δεν ξέρω, ίσως τελικά να πρόκειται για μια σύνθεση από όλα αυτά, διαφορετικές εποχές και προσωπικά βιώματα αποστάζονται σε μια καινούργια πραγματικότητα, που, αν και περισσότερο υποκειμενική, είναι εξίσου αυθεντική με τις άλλες, μια συναισθηματική ανάμνηση του παρελθόντος. Ίσως τελικά, τίποτα δεν υπήρξε στο παρελθόν, όπως ακριβώς το θυμόμαστε».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]