Τι είναι εκείνο που κάνει αυτό το μυθιστόρημα για το Άουσβιτς τόσο βλάσφημο; Να είναι ο αθώος και αισιόδοξος τρόπος ενός νεαρού Εβραίου που διηγείται τον εκτοπισμό του ως ένα ταξίδι στο άγνωστο και την άφιξή του στο Άουσβιτς ως ένα παράξενο θέαμα; Μήπως η βλασφημία έγκειται στο γεγονός ότι κατανοεί με τόση προθυμία τη λογική των στρατοπέδων - ένας ευμαθής μαθητής που θέλει να κάνει τη δουλειά του όσο το δυνατόν καλύτερα; Το μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο δεν είναι μόνο το `διαστροφικό` αριστούργημα του μεγάλου νομπελίστα Ούγγρου συγγραφέα αλλά και ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του 20ου αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]