Ξεχασμένος στις πολιτείες του νότου
Με τον ήλιο να σπρώχνει τη μέρα ανάποδα
Ονειρεύτηκα ένα αδιάκοπο σφιχταγκάλιασμα.
`Δεν σβήνουν οι φωτιές στο νότο`, είπε η γριά νέγρα.
`Τα βράδια ένα τεντωμένο σύρμα και το δικαίωμα να κλαις τη μοίρα σου`
κι ύστερα άρχισε το τραγούδι,
`Ω! Κύριε μόνος σου παίζεις και σίγουρα θα κερδίσεις`.
Ξύπνησα με τ` αστέρια στο πρόσωπο,
Μονάχα η πικρή γεύση του τσιγάρου με ξαναφύτευε,
Κι οι πρώτες αχτίδες,
Το πιο σκοτεινό φύσημα στα χρόνια που θα `ρθουν. [...]
