Λισαβόνα 1995. Τρία αδέλφια, που μεγάλωσαν στην Αγκόλα και έχουν επιστρέψει πλέον στην πατρίδα τους, έχουν να ειδωθούν 15 ολόκληρα χρόνια. Είναι Χριστούγεννα και ο μεγαλύτερος αδελφός (είναι μιγάς, η ντροπή και το μυστικό της οικογένειας) αποφασίζει να καλέσει σε δείπνο τα άλλα δύο αδέλφια του: την συντηρούμενη από τους πλούσιους εραστές της αδελφή του και τον επιληπτικό και προβληματικό αδελφό του. Η συνάντηση όμως αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ: οι προσπάθειες να επικοινωνήσουν μεταξύ τους δεν θα ευδοκιμήσουν. Ένα δυνατό μυθιστόρημα από τον γνωστότερο μετά τον Σαραμάγκου, πορτογάλο συγγραφέα, που αποτελεί ταυτόχρονα μια αλληγορία για μια χώρα η οποία, αφού απομύζησε όσα παιδιά της έστειλε στην Αφρική για να διαιωνίσουν το «Μεγαλείο της Πορτογαλίας» στάθηκε ανίκανη να τα αγκαλιάσει. Ο τίτλος του μυθιστορήματος, πομπώδης όσο και προβοκατόρικος, παραπέμπει στον πορτογαλικό εθνικό ύμνο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]