Σιβηρία, 1929
Ο άντρας δεν είχε όνομα. Ήταν γνωστός ως κρατούμενος 4745 στο γκουλάγκ του Μποροντόκ. Ζούσε απομονωμένος στην καρδιά του χιονισμένου δάσους σημαδεύοντας τα δέντρα με κόκκινη μπογιά, μια τιμωρία που θεωρούνταν χειρότερη και από τη θανατική καταδίκη. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι ο πιο έμπιστος αστυνόμος του έκπτωτου τσαρικού καθεστώτος ήταν ήδη νεκρός. Εννέα χρόνια μετά την καταδίκη του για εγκλήματα κατά του κράτους, ο ίδιος ο Στάλιν αποφασίζει να ανασύρει το Σμαραγδένιο Μάτι από την παγωμένη φυλακή του και να του αναθέσει μια τελευταία αποστολή. Ο επιθεωρητής Πέκαλα καλείται να εξιχνιάσει το φόνο των Ρομανόφ, να εντοπίσει τον αμύθητο θησαυρό τους και να βρει τον Αλέξιο που φημολογείται ότι είναι ακόμη ζωντανός. Το αντάλλαγμα; Η ελευθερία του και η επανασύνδεσή του με την αγαπημένη του που χάθηκε στις φλόγες της επανάστασης. Ο Πέκαλα δέχεται. Καθώς καρφιτσώνει για μια ακόμη φορά το σμαραγδένιο μάτι στο πέτο του, ανακτά την παλιά του ταυτότητα. Αναζητεί απαντήσεις σε έναν κυκεώνα από ψέματα, συνωμοσίες και ανίερες συμμαχίες. Γίνεται για μια ακόμη φορά το δεξί χέρι του χαμένου τσάρου και οδηγείται στον άνθρωπο που τον πρόδωσε και σε ένα μυστικό που θα κλονίσει τα θεμέλια της χώρας του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]