Σε ένα ανέκδοτο μέχρι σήμερα κείμενο του 14ου αιώνα, μια επιστολική πραγματεία, ο Δημήτριος Κυδώνης, γνωστός για τις φιλολατινικές του διαθέσεις, επιχειρεί να υπερασπισθεί το κύρος και την αξιοπιστία των Δυτικών, ιδιαίτερα, Πατέρων της Εκκλησίας, τους οποίους άδικα και άκριτα, κατά την άποψή του, απέρριπταν ή αμφισβητούσαν κάποιοι από τους Βυζαντινούς της εποχής του. Για την πληρέστερη κατανόηση της πραγματείας αυτής κρίναμε σκόπιμο στο πρώτο μέρος της εργασίας και πριν από την κριτική έκδοση του κειμένου να παρουσιάσουμε απόψεις σχετικά με το κύρος των Πατέρων που απαντώνται στη θεολογική γραμματεία από την εποχή του πρώτου Σχίσματος και την επίσημη ρήξη των δυο Εκκλησιών μέχρι τη Σύνοδο της Φλωρεντίας, την τελευταία απόπειρα προσέγγισής τους πριν από την `Άλωση. Η μελέτη των σχετικών κειμένων απέδειξε την ύπαρξη μιας πλούσιας και ενδιαφέρουσας αντιρρητικής γραμματείας γύρω από το πρόβλημα του κύρους των Πατέρων, της αξιοπιστίας των κειμένων τους και της κοινής ή μη αποδοχής τους. (. . .) Το δεύτερο μέρος της εργασίας περιλαμβάνει την αναλυτική παρουσίαση της δομής και του περιεχομένου της επιστολικής αυτής πραγματείας και την κριτική έκδοση του κειμένου που συνοδεύεται από νεοελληνική μετάφραση. Σημαντική υπήρξε και αυτή τη φορά η κριτική αρωγή του καθηγητή Ν. Ματσούκα. Του οφείλω θερμές ευχαριστίες όχι μόνο για τις χρήσιμες παρατηρήσεις του σε ποικίλα σημεία της εργασίας, αλλά και για κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: τη μέθεξη στη θεολογική σκέψη και το θεολογικό προβληματισμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]