-«Σπίρτα, σπίρτα, έχω σπίρτα από καλό ξύλο».
Κανένας όμως δεν έδινε σημασία στο κοριτσάκι που πουλούσε σπίρτα. Το τσουχτερό κρύο και το πυκνό χιόνι έκαναν τους ανθρώπους να βιάζονται να γυρίσουν σπίτι τους για να ζεσταθούν στη σόμπα και να απολαύσουν το δείπνο της τελευταίας νύχτας του χρόνου. Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς.
-«Σπίρτα, σπίρτα», έλεγε και ξανάλεγε το κοριτσάκι, με μια φωνούλα τόσο αδύναμη που δεν την άκουγε κανείς.
Ήταν μόλις δέκα χρονών και φορούσε ένα λιωμένο φόρεμα γεμάτο μπαλώματα. Τα μακριά ξανθά μαλλιά της έπεφταν γύρω από το χλωμό προσωπάκι της. Τα μουδιασμένα από το κρύο δάχτυλά της πάσχιζαν να συγκρατήσουν τις άκρες της ποδιάς της, που μέσα είχε βάλει τα σπίρτα. [...]