Παρόλο που το έργο της ζωής του είναι το `Κεφάλαιο` -γιγαντιαίο έργο που το ανέλαβε στα μέσα της δεκαετίας του 1840 και που ποτέ δεν το ολοκλήρωσε- ο Μαρξ δεν ήταν επαναστάτης του γλυκού νερού.
Στα 24 χρόνια του, έπεσε με τα μούτρα στην πολιτική, σαν αρχισυντάκτης της Εφημερίδας του Ρήνου, στην απολυταρχική και οπισθοδρομική Πρωσσία του 1842.
Ριζοσπάστης φιλόσοφος -κριτικός σχολιαστής του Χέγγελ και του Φόυερμπαχ- εντυπωσιάστηκε βαθιά από μια εξέγερση των υφαντουργών της Σιλεσίας και από την αθλιότητα και την καταπίεση των αμπελουργών του Μοζέλα.
Ο δημοσιογράφος Μαρξ συμμετείχε στους αγώνες που περιέγραφε στ` άρθρα του και υπεράσπισε τους υφαντουργούς της Σιλεσίας απαιτώντας τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους.
Ο Μαρξ ενοχλούσε όλο και περισσότερο τις πρωσσικές αρχές, που αποφάσισαν τελικά να κλείσουν την Εφημερίδα του Ρήνου. Ήταν ένα τόσο σπουδαίο γεγονός στα μάτια των συγχρόνων του Γερμανών, που ο Μαρξ έγινε κατά κάποιο τρόπο διάσημος: μια γκραβούρα τον παριστάνει μυθικό Προμηθέα, αλυσοδεμένο σ` ένα βράχο, τιμωρημένο επειδή είχε κλέψει τη φωτιά από τους θεούς και την παραχώρησε στη δεινοπαθούσα ανθρωπότητα.