Τρίτη ποιητική συλλογή, πέμπτο βιβλίο μετά τις δύο ποιητικές συλλογές «Le petit» («Ρίγα», 1986) και «4 παιχνίδια κι ένας έρωτας» («Περίπλους», 1989) και τα δύο πεζοτράγουδα με ζωγραφιές «Το αρχαίο ψάρι και η μουσική» («Δελφίνι», 1993) και «Ο Κόνδορας πάει παντού» («Περίπλους», 2002).

Τα περισσότερα είναι ολιγόστιχα ποιήματα, ποιήματα του γενεσιουργού κενού που συνομιλούν απευθείας με το Ζεν και το Τάο. Η αρχαία κινέζικη φιλοσοφία του Ι-Τσινγκ και τα τριγράμματά της, κάτι σαν προανακρούσματα ιδεογραμμάτων, κάτι σαν εικόνες μιας βυθισμένης γεωμετρίας στο χάος της σκέψης, ηλεκτρικά διαπερνούν το σώμα της συλλογής. Το ελάχιστο της στιγμής μεγεθύνεται μέχρι το ουρανόθεν της αιωνιότητος που γειώνεται μαγνητικά στην επί γης παρουσία που τραντάζεται από εικόνες αλγεινές και αντί να δραπετεύσει από αυτές, τις επαναφέρει στο σημείον μηδέν του στόχου, όμως ζωή τη λέμε, καθώς το βέλος της ακίνητης σκέψης, της μηχανής του στέρνου, της καρδιάς των συναισθημάτων και του πνεύματος ψυχής της γνώσης φεύγει από τη χορδή ενός τόξου που οι δύο του άκριες, ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος, συναντώνται, υποκλινόμενοι.

Η ποίηση του Καραγιάννη, αποδυναμωμένη από τα ήθη τα σημερινά, μακριά από περιγραφές που νοσταλγούν το ένδυμα των πραγμάτων, γυμνώνει τον εαυτό και τους άλλους, παραδίδοντάς τους στον άνεμο που περνάει φυσομανώντας από ερείπια-κτίρια ενός αιώνα που προσκυνάει την κατανάλωση όχι τα αγαθά.

ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 19/09/2003