Όταν ο ποιητής Θεός καλεί τον ποιητή Άνθρωπο και δίνει το Στέφανο της Ζωής στον Υιό του Ανθρώπου, πάει να πει πως ο κόσμος μας αξίζει να ομορφύνει. Αξίζει να γίνει στα στερνά του παραμύθι. Το μυστικό της ποίησης αυτής είναι η αληθινή αγάπη, όπως λένε και τα ιερά γράμματα της κούπας του αγγέλου μου, που βγήκε από το βιβλίο της Ζωής κι οι γραφές το είπαν η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Το Θεό του παρελθόντος τον σκοτώσαμε, για το Θεό του παρόντος οι πράξεις μας δείχνουν ν’ αδιαφορούμε, κι ακούω το Θεό του μέλλοντος να μου γνέφει: «Διαλέγω την ήσυχη σφραγίδα του τάφου μου κι η κάθε μέρα ανοίγει και παίρνει τη Ζωή μου από τον ίδιο πάντα ανερεύνητο Ιαχό. . . ».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]