(. . .) Τις ώρες της δύσης, τότε που σταματούν μεμιάς όλοι οι θόρυβοι παντού, οι άνθρωποι, εξαϋλωμένες φιγούρες θαρρείς μιας αιώνιας συνωμοσίας του κακού, στροβιλίζονται σε κόσμους μυστηρίου, σε ένα παραληρηματικό γαϊτανάκι, όπου τα όρια της φαντασίας μπλέκουν με αυτά της λογικής, και η λογική, αλήθεια. . . πόσο παράλογη είναι; Δεκατρείς ιστορίες που ανιχνεύουν απλά το πόσο τραγικός, πόσο σοβαρός και τελικά πόσο αληθινός είναι ο κόσμος μας. Ένας κόσμος που τόλμησε για λίγο μόνο να αναμετρηθεί με έναν παραμορφωτικό καθρέφτη. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
