Το θεατρικό ύφος στις εικαστικές τέχνες
Θεατρικότητα και αντιθεατρικότητα, δραματικό και μελοδραματικό ύφος, κινηματογραφικό ύφος, θρίαμβοι και αποθεώσεις, σύγχρονα εικαστικοθεατρικά δρώμενα: Η περίπτωση της νεοελληνικής τέχνης
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-9493-45-1
Λεξίτυπον, Αθήνα, 3/2011
1η έκδ.
Γλώσσα: Ελληνική, Νέα
€ 10.95 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
17 x 24 εκ., 297 γρ., 132 σελ.
Περιγραφή

Πριν από τη διερεύνηση των σχέσεων θεατρικού ύφους και εικαστικών τεχνών επιβάλλεται μια σύντομη αναφορά στον ορισμό του θεάτρου. Παρ` όλο που δόθηκαν ποικίλλοι ορισμοί κατά καιρούς, τους οποίους ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης μπορεί να βρει στις ιστορίες του θεάτρου και τα σχετικά λεξικά, φρονούμε ότι ο θρυλικός ορισμός του Αριστοτέλη για την τραγωδία (`έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας`) είναι ο πληρέστερος με αμείωτη τη διαχρονική του ισχύ. Γιατί δεν νοείται θεατρικό είδος χωρίς μίμηση και αναπαράσταση ανθρώπινων πράξεων και χαρακτήρων. Ακόμα και το ψυχολογικό θέατρο σε αυτές τις δύο αρχές κυρίως βασίζεται, γιατί και το πιο νατουραλιστικό ή ρεαλιστικό θεατρικό έργο στοχεύει στην ψυχολογική ερμηνεία των ηρώων και όχι σε φωτογραφικού τύπου περιγραφή εικόνων ζωής.
Θέατρο και εικαστικές τέχνες ταυτίζονται στο ότι βασικές αρχές και του μεν και των δε είναι η παράσταση ή αναπαράσταση και η μίμηση. Απόδειξη ότι οι εικαστικές τέχνες, τουλάχιστον μέχρι την εμφάνιση της αφαίρεσης κατά τον 20ό αιώνα, χαρακτηρίζονται ως παραστατικές τέχνες. Άλλωστε, όταν περιγράφουν εικαστικά συγκεκριμένες ανθρώπινες πράξεις, η δομή των ζωγραφικών ή γλυπτικών συνθέσεων έχει σαφώς θεατρική δομή.
Τόσο το θέατρο, όσο και οι παραστατικές εικαστικές τέχνες υπακούουν στο ίδιο επικοινωνιακό σύστημα και συνδέονται άμεσα με το απέραντο θέατρο της ζωής και της κοινωνίας. Ειδικότερα για τις εικαστικές τέχνες, δικαιολογημένα παρατηρείται ότι κάθε εικόνα, ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφική, εντοιχισμένη ή κορνιζαρισμένη, συνιστά μια θεατρική σκηνή, ένα είδος παράστασης στη δραματική ποιότητα της οποίας συνεισφέρουν τόσο ο καλλιτέχνης, όσο και ο θεατής. Γιατί ο χώρος του δράματος δεν είναι αποκλειστικά αυτός του θεάτρου· και ο δρόμος και η πλατεία και μια πόλη στο σύνολό της μπορεί να είναι ο χώρος, ο οποίος θα απεικονίζεται σ` έναν κλειστό μικρόκοσμο πίνακα, όπως συμβαίνει, λόγου χάριν, με τη ζωγραφική σύνθεση στην κεντρική κόγχη του ναού Pio Monte della Misericordia στη Νάπολη. Όπως παρατηρεί και ένας άλλος ερευνητής, στο παρελθόν η ζωγραφική σήμαινε πάντα αναπαράσταση. [...]

1. Το θεατρικό ύφος στις εικαστικές τέχνες
2. Ο Ντιντερό για το θεατρικό ύφος
3. Η θεατρικότητα στις επί μέρους τεχνοτροπίες (αρχαιοελληνική και ρωμαϊκή θεατρικότητα, μεσαιωνική τέχνη, Κουατροτσέντο και Αναγέννηση, Μανιερισμός, Μπαρόκ, Ροκοκό, ηθογραφική ζωγραφική, τέχνη Κάτω Χωρών, Κλασικισμός - Νεοκλασικισμός, Ρομαντισμός, Ιστορικισμός, Ακαδημαϊκός ρεαλισμός, Ρωσικός ρεαλισμός του 19ου αιώνα, Ιμπρεσιονισμός, Εξπρεσιονισμός, Σοσιαλιστικός ρεαλισμός, η τέχνη του 20ού αιώνα, σκηνογραφική ζωγραφική και θεατρικότητα)
4. Η θεατρικότητα στην ελληνική τέχνη
5. Καλλιτέχνες και έργα
6. Εικόνες
7. Βιβλιογραφία

Add: 2014-01-01 00:00:00 - Upd: 2014-01-01 00:00:00