Οι πιο πολλοί απ` τους πόνους μας, εννοώ, φυσικά, τους ηθικούς μας πόνους, δημιουργούνται από το ότι εμείς βρίσκουμε λόγια να τους περιγράψουμε... Εμείς τους δίνουμε μορφή. Μα, κι η μορφή, ακόμα, αυτή δεν είναι η δική τους, γιατί τα λόγια όλου του κόσμου δεν ανταποκρίνονται ποτέ με τους πόνους μας, που είναι πάντα καινούργιοι και διάφοροι... Κι ύστερα τα λόγια διατηρούνε και παρατείνουνε τους περασμένους πια πόνους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
