Στέκονταν ακίνητοι ο ένας απέναντι στον άλλο, ενώ ανάμεσά τους το πλήθος πύκνωνε ολοένα. Εκείνος είχε χάσει εντελώς τον έλεγχό του, είχε ταχυπαλμία κι ένιωθε ότι δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Εκείνης το χαμόγελο πάγωσε στιγμιαία από την έκπληξη, όμως πολύ γρήγορα ξαναβρήκε την αυτοκυριαρχία της. Του χαμογέλασε τυπικά κι έστρεψε το βλέμμα της αλλού. Σ` όλη την υπόλοιπη διάρκεια της λειτουργία κατάφερε ν` αποφύγει να τον ξανακοιτάξει, παρ` όλο που το μυαλό της είχε κολλήσει σ` αυτόν. Γιατί είχε έρθει, τι ήθελε, τι ζητούσε; Είχε ορκιστεί, πριν από χρόνια, πως δε θα του επέτρεπε ν` αναστατώσει ξανά τη ζωή της, τώρα όμως άρχισε να νιώθει τις αντιστάσεις της να καταρρέουν, τις δυνάμεις της να την εγκαταλείπουν, το παλιό πάθος να τη κυριεύει...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]