(. . .) Με φόντο ένα αθώο γαμοπίλαφο (όσο αθώο μπορεί να είναι ένα τέτοιο πιλάφι), τα δύο κύρια πρόσωπα του ομότιτλου έργου, δύο άντρες κάποιου «αυριανού σήμερα» ή «σημερινού αύριο», συνδιαλέγονται παραληρηματικά και ακατάσχετα, συγχέοντας το ουσιώδες με το επουσιώδες, τα προσωπικά τους βιώματα με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα, τις φαντασιώσεις τους με την καθημερινή πραγματικότητα, το άπειρο με το απειροελάχιστο, την κουλτούρα με την υπο-κουλτούρα της θλιβερής εποχής μας. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
