Κρήτη, αρχές της δεκαετίας του `70, ένα τοπίο στην άκρη του κόσμου. Κι όμως το δικτατορικό καθεστώς ρίχνει τη σκιά του ως εκεί, και ο Ζήσης, αστυνομικός διευθυντής της περιοχής, είναι πιστό όργανό του. Ένας γάλλος τουρίστας, ο Γιαν, καλείται στο τμήμα για «φιλική συζήτηση». Εκεί κατηγορείται για το φόνο της Φραντσέσκα, μιας Ιταλίδας, με αριστερό («τρομοκρατικό») παρελθόν [. . .]. Πολιτικά και ερωτικά εγκλήματα, σύγχρονες ίντριγκες και αρχέγονα πάθη, είναι τα συστατικά αυτής της ιστορίας, όπου η αλήθεια κρέμεται από μια κλωστή, πιο λεπτή κι από το μίτο της Αριάδνης. Σ` αυτό τον τόπο, τον ζυμωμένο με μύθους, παίζεται μια σωστή τραγωδία, απ` όπου δεν λείπει το μαύρο χιούμορ. Μες απ` αυτήν ο έφηβος αφηγητής δεν θ` αργήσει να ενηλικιωθεί, βλέποντας τον μικρόκοσμό του να παραπαίει στο χείλος της αβύσσου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]