Το βιβλίο αυτό είναι ένα σύντομο ταξίδι στην ιστορία της κλινικής ή, με άλλα λόγια, στην προϊστορία της ψυχανάλυσης.
Από τον Πινέλ στον Σαρκό, από τον Μεσμέρ στον Φρόυντ και τον Λακάν, διαγράφονται η αιωνιότητα της μελαγχολίας και η έκφραση της υστερίας.
Χάρη στα εργαλεία με τα οποία μας εφοδίασαν οι Φουκώ και Κανγκιλέμ, μπορεί να σκιαγραφηθεί η επιστημολογική τομή μεταξύ της ψυχιατρικής κλινικής και της ψυχαναλυτικής κλινικής.
Διότι να αναλύει κανείς σήμερα τις μορφές της μεταβίβασης σημαίνει να πραγματεύεται διαφορετικά τη σχέση που έχει το «ομιλ-όν» υποκείμενο με το φύλο, τον έρωτα, το θάνατο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
