. . .Όλοι φανταστικοί είμαστε! Για πόσους υπάρχουμε; Οι φανταστικοί των μύθων και των μυθιστορημάτων, άσημοι και διάσημοι στα βιβλία και στις παραδόσεις, ζουν περισσότερο. Μπορεί και χιλιάδες χρόνια. Ενώ οι ζωντανοί, μπορεί και ποτέ να μην έζησαν. . . Όταν γύρισε στο σπίτι, χωρίς καμμιά ιδιαίτερη σκέψη, άνοιξε τα χειρόγραφά του ν` ανταμώσει τον Ανέστη και τον Αντώνη. - Άσημοι φίλοι της νύχτας και της μοναξιάς συγνώμην, που σας έβγαλα στη δημοσιότητα. Δεν τη θέλετε. Αν τη θέλατε, θ` ανταμώνατε μέρα-μεσημέρι και θα τα λέγατε φωναχτά. Δεν πολυκαταλαβαίνω, γιατί τα λέτε νύχτα. Και η κουβέντα σας ανάμεσα στον έρωτα και στο θάνατο. Ποιος τα καταλαβαίνει αυτά; Σας παρακολουθώ που τα λέτε. Όταν φτάσετε σε κάποιο σημείο . . .προχωρημένο ίσως, με την άδειά σας, να σας πάρω δημόσια συνέντευξη. Τι λέτε;. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]