Αφηγηματικό μυθιστόρημα σε μορφή ημερολογίου. 1950. Η Κατερίνα ξεκινάει την καταγραφή του ημερολογίου της. Αφορμή η θείτσα της η Κυριακούλα με την ιδιαίτερη της προσωπικότητα. Πρόκειται, άλλοτε για ξέχωρες και άλλοτε για κοινές ιστορίες που διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη και σε ένα ποντιακό χωριό κάπου στη Μακεδονία. Σημείο αναφοράς, η ποντιακή διάλεκτος, μιας και η οικογένεια που πρωταγωνιστεί είναι ποντιακής καταγωγής. Είναι ένα βιβλίο καθρέπτης της ελληνικής κοινωνίας με τα μεταπολεμικά της κατάλοιπα ακόμα έντονα. Μικρές ιστορίες διαφορετικές μεταξύ τους όμως με μία κοινή συνισταμένη που τους καθοδηγεί σε μία πορεία που τελικά τους ενώνει. Κάθε κεφάλαιο και μία απεικόνιση μιας κατάστασης σχετικής πάντα με ένα ζωάκι. Ιστορίες δραματικές όπως της Βαΐτσας και του σκύλου της Βύρωνα, που σου αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση. Κωμικές όπως της Θεοδώρας και της Μαντάμ Κωλέτ, που σηματοδοτούν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Τραγικές όπως του Πανάρετου, που εθελοτυφλούμε εάν πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν. Κωμικοτραγικές όπως του Φωτήκα που από ένα παράδοξο λάθος της φύσις τον ενταφίασαν ζωντανό. Και άλλες, όπως της κυρίας Αιμιλίας, της επονομαζόμενης `γατούς`, που σου αφήνουν ένα πλατύ χαμόγελο. Όλες μαζί αποτελούν το ημερολόγιο της Κατερίνας του οποίου η καταγραφή τελειώνει το 1975, όταν πλέον έχει `μπει το νερό στα αυλάκι`, όπως η ίδια αφήνει να εννοηθεί. Καλή ανάγνωση.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]